Elk avontuur een droom die uitkomt
OKTOBER 2011 | VES MAGAZINE | INTERVIEW | SPORT
foto: teamwilco.nl
Hij bereikte als eerste Nederlander alle drie de polen: Noordpool, Zuidpool en de ‘derde pool’, de 8850 meter hoge Mount Everest. Wilco van Rooijen (43) is beroepsavonturier en zijn motto: dromen, durven, delen… doen!
Van Rooijen bestempelt niets als ‘onmogelijk’ en deinst nergens voor terug. In 2008 overleefde hij op het nippertje het klimdrama op de Pakistaanse K2 (zie kader), maar zijn honger naar avontuur lijkt niet te stillen.
DROMEN
Later word ik avonturier: dat wist kleine Wilco héél zeker. Zijn ouders vonden dat hij beter ‘een vak kon leren’. Hij rondde de HTS af, maar het avontuur lonkte. “De bergen en de natuur zijn mijn leven,” vertelt Van Rooijen. “Ik ben niet iemand om elke maand iets opzij te zetten voor later, en ‘later’ steeds maar uit te stellen. Dromen moet je realiseren, nú!”
“Ik ben er trots op dat ik de ‘zeven summits’ heb beklommen, de hoogste berg van elk continent. Het gaat me niet lukken alle veertien toppen van 8000 meter en hoger op mijn naam te zetten, maar misschien nog een paar? En er zijn ook genoeg uitdagende bergen boven de 7000 meter.”
Van Rooijen bekostigt veel expedities zelf. “Een sponsor vinden zoals andere topsporters is moeilijk: geen televisierechten zoals bij voetbal of hockey, en het boeit bijna niemand welk merk kleding of schoenen ik draag.” Daarom organiseert hij ook allerlei ‘kleinere’ expedities en geeft hij workshops en lezingen voor het bedrijfsleven. “Daar draait ook alles om verantwoorde risico’s, al kosten fouten ‘slechts’ geld en geen mensenlevens.
DURVEN
Dromen waarmaken vereist durf. Soms lijkt het veiliger om te blijven dromen van ‘ooit’, want stel dat je jezelf een onhaalbaar doel hebt gesteld? “Onzin,” meent Van Rooijen. “ga ervoor! Zolang je je maar goed voorbereidt. Dat geldt voor alles. Zo heb je bij bergbeklimmen de elementen niet in de hand, maar je kunt er wel mee leren omgaan.”
Maar hoe bereid je je voor op zulke extreme omstandigheden? “Nou, niet in de sportschool hoor! Ik zorg er zelfs bewust voor niet teveel spiermassa te kweken. Spieren verbruiken massa’s zuurstof, en daar moet je in de ijle lucht in de bergen efficiënt mee omgaan. Soms doe ik een rondje cardio, maar mijn conditie bouw ik grotendeels op in de buitenlucht. Triatlons vind ik een ideale graadmeter. Hoe zwaarder de omstandigheden, hoe beter. Als topatleten afstappen vanwege slecht weer, ga ik door, probeer ik ergens de kracht vandaan te halen om verder te gaan: op een berg kun je ook niet stoppen omdat het te zwaar wordt.”
Van Rooijen klimt altijd zonder extra zuurstof, ‘by fair means’ in klimmersjargon. Bewijsdrang, lef? “Nee, daar gaat het niet om. Ik vind klimmen met zuurstof verkapte doping, maar bovenal gevaarlijk. Zuurstof op en je bent dood: je lichaam kan de overgang van zuurstofrijke lucht naar de ijle lucht niet aan. Ik acclimatiseer liever wat langer. Wennen aan minder zuurstof en een lage luchtdruk is de beste manier om hoogteziekte te voorkomen en te zorgen dat je je kop erbij houdt.”
DELEN
Van Rooijens onderneming is ‘Team Wilco’ gedoopt. “Je hebt een team nodig van mensen aan wie je je leven durft toevertrouwen. Als je er doorheen zit – en dat overkomt iedereen elke expeditie wel een paar keer – heb je teamleden nodig die je desnoods je tent uitslepen en je dwingen om sneeuw te gaan smelten. Anders heb je de dag erna niets te drinken. Maar soms duik je het liefste in je tentje en ben je amper voor rede vatbaar. Dan denk je: ach, ik heb toch geen dorst. Boven de 5000 meter verdwijnen je eetlust en dorst. Ik val tijdens klimexpedities soms tien kilo af. Niet voor niks zegt men dat je op een berg langzaam sterft.”
DOEN
De volgende grote expeditie, eind volgend jaar, gaat naar de geografische Zuidpool met een ‘terreinwagen’ op zonne-energie. Tien jaar geleden maakte hij deze tocht – heen en terug bij elkaar 2500 kilometer – al eens op ski’s.
Van Rooijen hoopt veel media-aandacht te krijgen voor zijn klimaatneutrale Zuidpoolexpeditie. “We zijn zó afhankelijk van de natuur. In de bewoonde wereld lijken we dat niet meer te zien, maar als bergbeklimmer en poolreiziger word ik daar heel direct mee geconfronteerd: de sneeuw is mijn watervoorraad. Ik wil met mijn expedities mensen inspireren om de verantwoordelijkheid voor onze planeet weer op te pakken en te helpen die zo groen en mooi mogelijk door te geven aan onze kinderen!”
Wilco van Rooijen (twitter: @wilcovanrooijen) is te volgen op www.teamwilco.nl. Daar vind je informatie over zijn expedities, boeken en veel schitterend foto- en videomateriaal.
Overleven op de K2
Na twee mislukte pogingen in 1995 en 2006 bereikte een team onder leiding van Wilco van Rooijen begin augustus 2008 de top van de 8611 meter hoge K2, ook wel ‘Killer Mountain’ genoemd: 1 op de 4 klimmers brengt het er niet levend vanaf. De expeditie is de geschiedenis ingegaan als een van de grootste klimdrama’s ooit. Tijdens de afdaling kwamen elf klimmers om, waaronder een van Van Rooijens beste klimvrienden. Hijzelf zwierf drie dagen en nachten rond, sneeuwblind, zonder eten en drinken. Op de derde dag keerde Van Rooijen terug uit de ‘Zone des Doods’ en vond bij toeval de tent van een van de zoekploegen.
Door ernstige bevriezingsverschijnselen moesten acht tenen en een deel van zijn linker voorvoet worden geamputeerd. Hij zou nooit meer kunnen lopen. Van Rooijen bewees het ongelijk van de artsen en klimt weer als vanouds.
Over deze zwarte bladzijde uit zijn leven schreef Van Rooijen het eerlijke, meeslepende en prachtig geïllustreerde boek Overleven op de K2. ISBN 9789048801794, 208 pagina’s, €16,90.
foto: teamwilco.nl
